جلسه آینده: سینمای اکسپرسیونیستی آلمان
اکسپرسیونیسم آلمان جنبشی در هنر و سینمای آلمان بود که تقریباً از اوایل دهة ده آغاز شد. این جنبش در سینما با فیلم دانشجوی پراگ (۱۹۱۲) ساخته استلان ریه و پل وگه‌نر آغاز شد. هرچند فیلم مطب دکتر کالیگاری (۱۹۲۰) فیلم اکسپرسیونیستی معروف‌تری است. در فیلم‌های اکسپرسیونیستی شاهد استفاده از فضاهایی بسیار پرکنتراست و تاریک، سایه‌های سیاه و بلند، خطوط تیز، فضاهای ابستره و بازیگری اغراق آمیز هستیم. این فیلم‌ها نگاه بسیار سیاه و تلخی نسبت به جامعه داشته‌اند. در اصل، آلمان دهه بیست، کشوری سرشار از مشکلات اقتصادی و اجتماعی بود و شکست در جنگ جهانی اول روحیه ملت آلمان را تضعیف کرده بود و مردم این کشور را تحت یک تحقیر مداوم قرار داده بود. انعکاس افسردگی جمعی و فضای تاریک حاکم بر آلمان را در فیلم‌های اکسپرسیونیستی می‌بینیم. در فیلم‌های اکسپرسیونیستی، انسان موجودی متزلزل است که در دنیایی کابوس‌گونه زندگی می‌کند. در طی سال‌های تکامل سینمای اکسپرسیونیسم. شاخه‌های دیگری از این سینما همانند کامراشپیل و اکسپرسیونیسم خیابانی نیز به‌وجود آمدند. برخلاف اکسپرسیونیسم اولیه که مبتنی بر نقاشی و گرافیک پس‌زمینه بود این جنبش‌ها بیشتر فضاهای تاریک واقعی‌تری را با نورپردازی پرکنتراست پدید آورند. (برگرفته از ویکی‌پدیا)
فیلم‌ها:
فیلم‌ها:
- «آخرین خنده» اثر فریدریش مورنا
- به همراه بخش هایی از فیلم «مطب دکتر کالیگاری»
کتاب:
- «از کالیگاری تا هیتلر»
- و بررسی تاریخ نقاشی و مقایسه آن با تاریخ سینما به ویژه در جنبش اکسپرسیونیسم (هیجان‌نمایی)
عالیه! منتظریم :)
پاسخحذفجلسه بعدی شد جمعه 2 هفته دیگه، اگه اشتباه نکنم 5/9/89
پاسخحذفمرسی. آره همینطوره.
پاسخحذفدوست دارید در این وبلاگ کارهای هماهنگی هم انجام بدیم یا اینکه مثل قبل، از وبلاگ فقط برای گزارش فیلم‌ها و نقدها استفاده کنیم و هماهنگی‌ها مثل قبل تلفنی باشه؟
من ترجیح می دم که هماهنگا ها ازطریق وبلاگ باشه، ولی مسئله اینه که شاید همه دوستان نتونند همیشه به وبلاگ دسترسی داشته باشند
پاسخحذفوبلاگ بسیار خوبی دارید و امیدوارم به کار ارزش‌مندتان به خوبی ادامه دهید و ما هم از مطالب‌تان بهره‌مند شویم.
پاسخحذفجسارتا به نظر من هماهنگی‌های جلساتتان را در وبلاگ انجام ندهید که مضرات فراوان دارد و یکی آن که برای مراجعه کننده‌گانی که بسیار فراتر از شرکت کننده‌گان در جلسه است مفید نبوده موجب می‌شود نظری در مورد مطالب داده نشود. البته مضرات بسیار دیگری هم دارد که بماند.