نئورئالیسم یا واقع گرایی نو یکی از اولین حرکتهای مهم سینما بعد از جنگ جهانی دوم بود که در ایتالیا پدید آمد.
نئورئالیسم هنری کردن واقعیات بدون توجه به قراردادها و سرگرمی‌های پذیرفته شده‌است. نئورئالیسم در حقیقت از رئالیسم شاعرانه فرانسه در سال ۱۹۳۰، الگو گرفته‌است. و پیروان این سبک اکثراً گرایشهای مارکسیستی دارند. کارگردان پیرو نئورئالیسم فیلمهایش را خارج از استودیو و در فضای واقعی شهرها می‌سازد. از بازیگران حرفه‌ای استفاده نمی‌کند و خواهان ارتباط مستقیم با واقعیات جامعه هست. به همین جهت نمایش بیکاری، بدبختی، فقر، فساد و بی‌عدالتی در اغلب این آثار بچشم می‌خورد.
گرچه نئورئالیسم تحسین جهانیان را برانگیخت اما نگاه انتقادانه اش به دولتهای معاصر باعث درگیریهای زیادی در ایتالیا شد. در سال ۱۹۴۹ قانونی تصویب شد که به دولت اجازه می‌داد از تولید و ساخت فیلمهایی که به نظر آنان به ایتالیا توهین می‌کردند و سیاه نمایی (!) داشت، جلوگیری کند.
به عنوان نمونه‌ای از نئورئالیسم، فیلم دزد دوچرخه اثر ویتوریو دسیکا را می‌بینیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر