۱۳۸۹ بهمن ۶, چهارشنبه

غرامت مضاعف، فیلم نوآر، روانکاوی


غرامت مضاعف (Double Indemnity) فیلمی نوآر به کارگردانی بیلی وایلدر است که در ۱۹۴۴ ساخته شد. فرد مک‌موری، باربارا استانویک و ادوارد جی.رابینسون از بازیگران آن هستند.
این فیلم توسط بیلی وایلدر و ریموند چندلر از رمان غرامت مضاعف (۱۹۳۵) اثر جیمز م.کین اقتباس شده بود.
این فیلم جز شاخص‌ترین نمونه‌های «فیلم نوآر» به شمار می‌رود و داستان آن بر اساس جنایتی واقعی بنا شده است که در ۱۹۲۷ اتفاق افتاده بود. عنوان فیلم به عبارتی حقوقی رایج در شرکت‌های بیمه اشاره دارد.
(برگرفته از غرامت مضاعف در ویکی‌پدیا) 

فیلم نواَر (Film noir به معنای فیلم سیاه) یک اصطلاح سینمایی است که اصولاً برای توصیف درام‌های جنایی هالیوودی مطابق مد روز استفاده می‌شود. طول دوره فیلم نوار کلاسیک هالیوود از اوایل دهه ۱۹۴۰ تا اواخر ۱۹۵۰ در نظر گرفته می‌شود. فیلم نوار این دوره با سبک بصری سیاه و سفید با شدت کم که دارای ریشه‌های سینمای اکسپرسیونیستی آلمان است دانسته می‌شود. فیلم نوار اولین بار در ۱۹۴۶ توسط نینو فرانک به فیلم‌های آمریکایی اطلاق شد. امروزه فیلم‌های نئو نوآر ساخته می‌شود. (منبع)

فیلم‌های نوآر معمولا مورد تحلیل روانکاوانه قرار می‌گرفتند. در روانکاوی که تحت تاثیر فروید است، عقده اودیپ نقش مهمی دارد. روانکاوی خود مطلبی مستقل در وبلاگ نیاز دارد.


این مطلب خیلی مختصر و کوتاه است. اگر متنی برای ادامه آن دارید بفرستید.

۱۳۸۹ بهمن ۳, یکشنبه

دکتر کالیگاری و از کالیگاری تا هیتلر


مطب دکتر کالیگاری (۱۹۲۰)، با وقوع قتل‌هایی زنجیره‌ای در یک دهکده کوهستانی در آلمان آغاز می‌شود و ارتباط آن با سزار، مرد مومیایی خوابگردی که در اختیار دکتر کالیگاری است و در کارناوال دهکده به نمایش‌اش می‌گذارد، آشکار می‌شود. این فیلم یکی از تاثیرگذارترین آثار سینمای اکسپرسیونیم آلمان است. 
همانطور که در عکس بالا می‌بینید در طراحی صحنه از خطوط مورب و اشکال کج و معوج استفاده شده است. در پایان فیلم، راوی در جستجوی دکتر کالیگاری فراری، او را در بیمارستان روانپزشکی‌ای می‌یابد که رییس آن نیز هست. پایان فیلم مبهم و دوگانه است. ممکن است اتفاقات فیلم، تخیلات راوی که در بیمارستان بستری است باشد. این فیلم به کارگردانی رابرت وینه، بر پایه فیلمنامه‌ای از هانس یانویتز و کارل مایر ساخته شده است.

زیگفرید کراکائر در کتاب «از کالیگاری تا هیتلر: تاریخ روانشناسانهٔ سینمای آلمان» (۱۹۴۷) با تحلیل فیلم‌های آلمان، گرایش‌های اجتماعی و روانی حاکم بر آلمان در سال‌های بین جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم (۱۹۱۸–۱۹۳۳) را بررسی می‌کند و بر پایه اقبال عمومی به فیلم‌های پرفروش و تحلیل مضمون‌های این فیلم‌ها، اطلاعاتی از جامعه آلمانی قبل از هیتلر به دست می‌دهد و معتقد است می‌شد ظهور نازیسم و دیکتاتوری را در آلمان پیش‌بینی کرد.