۱۳۸۹ مهر ۱۶, جمعه

به پیانیست شلیک کن!

«به پیانیست شلیک کن» (Tirez sur le pianiste) فیلمی است از فرانسوا تروفو، کارگردان موج نوی فرانسه. این فیلم در سال ۱۹۶۰ ساخته شده است.


یک نقد (که لزوما نظر «هم‌فیلمی‌ها» نیست):
«به پيانيست شلیک كنيد» فيلمی به شدت غنایی و با محوریت انسان است. انسانی كه احساس دارد، مغزش همچون دفترچه‌ايست كه مسائل روحی و خاطرات تلخ و شيرين را در خود محفوظ می‌كند تا در آينده بازتابشان بدهد و مسير زندگي را عوض نمايد.
فیلم آغاز سیاهی دارد، سكانس افتتاحیه تماماً تاريک است و اتومبيلی چيكو را تعقيب می‌كند. او در تاريكی می‌دود و فرار می‌كند. معلوم نيست اينها چه افرادی هستند كه او را تعقيب مي كنند و قرار هم نيست بدانيم كه آنها كه هستند. اطلاعاتی كه تروفو در اختيار ما می‌گذارد كلی است و لازم نیست مخاطب زيادی درگير جزئيات شود. همين بس كه اين انسان است كه از دردسر می‌گريزد، مسير تاريك است و مامنی وجود ندارد و حتی معلوم نيست كه چه چيزی دشمن انسان است. در همين منجلاب است كه انسان سرش به يك مانع مي‌خورد؛ همان خوردن سر به سنگ كه آغاز ته‌نشين شدن تجربه زندگی است. اين است كه به شكلی تلويحی در ذهن معتبر می‌گردد. چيكو سارويان در ادامه با يك ناشناس هم‌صحبت مي‌شود و و ديالوگهاي اين سكانس افتتاحيه‌ای برای روانشانسی و ساختارشكنی فيلم است؛ چيكو می‌گويد:

«تو مرا نمی‌شناسی، پس به راحتی می‌توانم با تو صحبت كنم.»
(ادامه در دلنمک)


    ۲ نظر: